Ik geef zondag 15 september een lezing op de Gezondheidsbeurs van Frontier in Amsterdam. Dit is de derde keer dat deze beurs plaats vindt en ik ervaar het als een leuke beurs met boeiende stands. De dag is een mengeling van lezingen, informatie uitwisseling en vele stands. Alles over gezondheid, voeding en natuurlijk leven. Je kunt kennis maken met aardingsmatten, aqua optimizers, superfood, reflexologie, in de ban van de ring, zien zonder bril enzovoort. Er is de mogelijkheid een aurafoto te laten maken, een healing of massage te ondergaan. VolZicht zal er staan met rasterbrillen, boeken, cd's en folders.
Er worden diverse lezingen gegeven. Om 14.00 uur geef ik een lezing over zien zonder bril. Daarnaast zijn er onder andere lezingen over Psycho energetisch zelf management, Farmaceutische en voedingsindustrie en Nieuwe geneeskunde. Je kunt bij mijn stand terecht met alle vragen die je hebt over zien zonder bril en er is een mogelijkheid een miniworkshop Oogontspanning te volgen. Als je hier klikt, vind je meer informatie over de beurs.
Vitamine A is een zeer belangrijke vitamine voor de ogen. Het netvlies en achter het netvlies is de plek waar de meeste vitamine A in het lichaam voorkomen. De ogen hebben vitamine A onder andere nodig om in het donker te kunnen zien. In je netvlies zitten 128 miljoen lichtgevoelige cellen, staafjes en kegeltjes. 120 Miljoen daarvan, de staafjes, hebben onder andere de functie om in het donker te kunnen zien. Hoe beter de staafjes werken, hoe beter je kunt zien in het donker. Logisch dus dat de ogen vitamine A nodig hebben om in het donker goed te kunnen zien. De latijnse naam voor vitamine A is retinol, afgeleid van het woord retina oftewel netvlies.
Het oog is het een van de eerste weefsels die schade ondervindt door de afwezigheid van vitamine A. De oorspronkelijke latijnse naam voor vitamine A is Xerophtalmia en verwijst naar een aandoening waarbij het oog niet meer in staat is traanvocht aan te maken door een tekort aan vitamine A. Het bindvlies en hoornvlies worden droog, dik en gerimpeld. Ook het netvlies kan beschadigd raken door een tekort aan vitamine A.
De indiaan bouwde een val en ving een forel. Hij vertelde de onderzoeker het vlees van de kop te eten, met de weefsels achter de ogen, inclusief de ogen zelf. Binnen enkele uren was zijn pijn grotendeels verdwenen. Binnen een dag keerde zijn zicht snel terug en binnen twee dagen functioneerden zijn ogen zo goed als normaal.
Om meer te lezen wat voeding en een tekort aan voedingsmiddelen doet met ons lichaam kan ik je het boek van Weston Price van harte aanbevelen. 
Bijnieren die te hard werken veroorzaken overfocus. Bij Peter Grunwald heb ik geleerd dat het aanwezig zijn in het hier en nu aanwezig is in het onderste deel van de visuele cortex. Je kunt het
Als er te weinig vet in het lichaam zit, wordt er dus leptine afgegeven. Als dit gebeurt, betekent dit dat er teveel suiker in het bloed zit. Daarmee stijgt het insuline gehalte. De alvleesklier maakt insuline aan en heeft als functie het teveel aan glucose uit het bloed te verwijderen. De insuline pakt de glucose uit het bloed en stopt deze in de cellen die het opslaan als vet. Koolhydraten worden altijd glucose, ook de zogenaamde langzame koolhydraten. Het eten van koolhydraten doet de bloedsuikerspiegel stijgen, insuline werkt heel drastisch en laat de bloedsuikerspiegel heel snel dalen. Waardoor je een schommelende bloedsuikerspiegel krijgt. Naast dat je insuline resistent kan zijn, kan het lichaam ook leptine resistent zijn. Dan werken de sensoren in het lichaam niet meer. "Als we niet in contact zijn met het lichaam, heeft het lichaam geen contact met ons", aldus Mike.
De over en onderfocus hebben te maken met over en onder activiteit in de schildklier en bijnieren. Om weer in de aanwezigheid van het Hier en Nu te kunnen zijn en zien, is het belangrijk dat het fysieke gestel in evenwicht komt en dus goed gevoed wordt. Het lichaam heeft verzadigde vetten nodig om tot rust te komen en goed te functioneren. Dan kunnen de bijnieren en de schildklier het werk doen wat ze behoren te doen, in plaats van te overleven en van de onder activiteit naar de overactiviteit te schieten, met bijnieruitputting en schildklierproblemen als resultaat.
"Kijk, maar laat ook naar je kijken", deze opdracht kregen we mee tijdens de workshop Natuurbeleving van 
Ik ging daarna naar een struik met witte bloemen. Ik keek naar de bloemen die steeds heen en weer gingen in de wind en liet de bloemen naar mij kijken. Meteen voelt het zien zachter en opener. En er ontstond als vanzelf een gesprek tussen mij en de bloemen. Ze gaven aan me terug dat ik de oefening wel heel serieus deed. Dat ik er meer plezier aan mocht beleven. Maar hoe maak ik dan plezier, vroeg ik aan de bloemen. Want ik merkte dat ik plezier associeer met uitbundigheid en vrolijk zijn. Terwijl ik me niet zo voelde. En voelde daarna dat dit beeld niet klopt, dat het gaat om het te ervaren en te zien als een spel. Het leek alsof de bloemen zeiden "Een spel hoeft niet vrolijk te zijn om er plezier aan te beleven."
Ik gaf de woorden mee aan de cursisten van de cursus. We waren buiten, hadden diverse oefeningen gedaan. Voor de terugweg vroeg ik ze naar zich te laten kijken, bijvoorbeeld door de bomen die ze tegenkwamen onderweg. Een cursiste vertelde achteraf dat ze veel meer verbinding had ervaren. Vaak voelt ze die verbinding helemaal niet, dan is ze wel buiten, maar voelt ze zich afgescheiden en zit ze heel erg in haar hoofd. Door naar zich te laten kijken, voelde ze zich verbonden en kon ze de wereld om zich heen heel duidelijk ervaren. Ik zou het leuk vinden als je hieronder wilt delen hoe het voor jou is om naar je te laten kijken.
enenslapen.jpg)
Het was op de dag van mijn 38e verjaardag. Ik was moeder van drie kinderen, waarvan de jongste acht maanden oud. Het was een dag met miezerregen. En miezerig was hoe ik me voelde . De hele weg naar mijn werk zat ik huilend op de fiets. Het was drie kwartier fietsen, dus dat waren flink wat tranen. Ik werkte als docent op een ROC, ik zag de klassen voor me die ik die dag les moest geven. Maar ik wist niet hoe ik dat voor elkaar ging krijgen. Ik was doodmoe, totaal uitgeput. En huilend fietste ik verder. enenslapenzonderbril.jpg)
Ik was twee weken ziek thuis. "Het zal nu wel weer over zijn", bedacht ik me. En ging weer aan het werk. Dit keer geen miezer regen, maar wel weer vol druppels van mijn kant. Het was nog helemaal niet over. Ik was nog zo moe, uitgeput, oververmoeid, of zoals ze het ook wel noemen burned out. De zwangerschap van mijn zoontje was zwaar geweest, zag er met viif maanden al uit of ik ieder moment kon bevallen. Kreeg die vraag wel te horen. "Wanneer komt de baby?" met een blik van het kan ieder moment komen. "Nog vier maanden", zei ik dan. Verschrikt zag ik ze dan kijken.
Maar het bleef lang aanmodderen. Hoewel ik uitgeput was, viel ik 's nachts moeizaam in slaap. Terwijl ik allerlei yoga oefeningen deed, kruiden tabletten slikte, mijn gedachten voor het slapen gaan op papier schreef. Het hielp wel wat, maar niet altijd. Zonder middagdutje redde ik de dag niet. Voelde me vaak tollen op mijn benen, en mijn hoofd voelde als een grote dot watten. Anderhalf jaar later kwam het keerpunt
Voor mij zijn de palmeer oefeningen en het zwaaien mijn levensredding geweest. Daarna kwam er nog meer op mijn pad wat me heeft geholpen, ook bij het zien. Maar de basis werd gelegd door het zwaaien en palmeren. Wil je ook ervaren hoe deze oefeningen je kunnen helpen. 
Mouches volantes, veel mensen hebben er last van. Je ziet dan van die zwarte streepjes zweven, vooral als je naar iets lichts kijkt. Bijvoorbeeld een lichte lucht, of een wit beeldscherm waar nog niet veel tekst op staat. Zoals nu bij mij bijvoorbeeld, mijn scherm is nog voornamelijk wit en ik zie een aantal van die draadjes zweven. Toen ik nog brildragend was, had ik hier heelveel last van. Als de lucht scherp was, werd ik soms gek van al die zwevende draadjes in mijn blik. Als ik ze nu zie, zijn ze het er niet zoveel meer, zijn ze veel waziger en heb ik er niet zoveel last van. Wat zijn nu die mouches volantes precies en wat kun je er aan doen.
Andere termen zijn floaters, floating specks en in het nederlands glasvochtvertroebeling. Deze laatste geeft duidelijker aan waar het probleem ligt. Namelijk in het glasachtiglichaam. Dit is het vocht in de achterkant van de oogbol. Deze vlekken zijn een gevolg van cellulaire restmaterialen en kleine proteïnestructuren die als het ware vrij rondzweven in het glasachtig lichaam, de gelei-achtige vloeistof die in de oogbol zit. De schaduwen van deze structuren volgen de snelle oogbewegingen in vertraagd tempo en de hersenen kunnen ze niet altijd uit de bewuste waarneming verwijderen. Veel mensen hebben mouches volantes en is onschadelijk, maar het kan wel heel vervelend zijn om ze steeds te zien.
Peter Grunwald zegt dat ieder onderdeel van het visuele systeem een kwaliteit met zich meedraagt. Het glasachtiglichaam staat voor geluk, het netvlies voor overvloed, koestering en voeding. Het glasachtiglichaam hoort contact te maken met het netvlies, zodat het netvlies gevoed en gekoesterd wordt. Het netvlies bestaat uit 128 miljoen lichtgevoelige cellen die contact horen te hebben met het glasachtig lichaam en dus ook geluk! Spanning en stress staan het geluk in de weg. Het glasachtig lichaam kan niet goed stromen en maakt onvoldoende contact met het netvlies.
Hmm, een les ook zeker gericht op mij. Tegenwoordig zet ik voor mezelf de intenties geluk, liefde, koestering en overvloed neer. Daarnaast blijf ik mijn ogen voeden met voldoende vitamine A uit lever, levertraan van Green Pasture, beestenbottenbouillon en verzadigde vetten. En regelmatig in de duisternis zijn, bijvoorbeeld door te 
De herfstvakantie is voorbij, maar mijn kinderen hebben nog een studiedag. Ik vind een weekje vakantie altijd prettig, om even uit de structuur van school te zijn. De vrijheid om niets te hoeven, niet op tijd uit bed en geen gehaast om op tijd te vertrekken. Alleen op woensdag gingen we op tijd weg, naar Walibi, we hadden bij de ingang om kwart voor tien afgesproken. Maar hiervoor hoefde ik niemand aan te sporen om hun bed uit te komen en op tijd klaar te zijn. Want naar Walibi wilden ze graag. De kinderen dan, mijn man en ik waren liever naar het bos gegaan.
Vrijheid, volgens Peter Grunwald is deze kwaliteit verbonden met het hyaloid kanaal. Dit is een dun, doorzichtig kanaal dat door het glasachtig lichaam loopt vanaf de oogzenuw naar de lens. In de foetus is het kanaal een verlenging van de centrale slagader van het netvlies die het bloed naar de lens levert. Na de geboorte bevat het hyaloid kanaal lymfevocht, de functie van het vocht is te zorgen dat de lens in volume kan veranderen. Bij het accomoderen van het oog wordt het oog platter als de oog in de verte kijkt en neemt het lymfevocht af. Als het oog dichtbij kijkt, wordt de oogbol boller en dan neemt het lymfevocht toe. Het vocht zorgt er dus voor dat het oog vrij kan bewegen en het de vrijheid kan zien.
Het tweede onderdeel is de struktuur neerzetten. Heel simpel door de tijd aan te geven en de activiteit die je dan gaat doen. 7.30 Struktuur maken 7.40 kinderen wekken 7.50 Aankleden en ontbijten 8.20 Kinderen naar school brengen enzovoort. Toen hij dit onderdeel uitlegde kreeg ik een enorme kriebelhoest, zo erg dat ik naar de w.c. moest om water te drinken. Die kriebelhoest kwam niet voor niets, een deel van mij kreeg het spaans benauwd van dit onderdeel: De struktuur neerzetten. Ik ervoer het als benauwend, een gevangenis, terwijl ik ook meteen voelde: dit zou me weleens kunnen helpen om struktuur te creëren in mijn chaos. Bij gekomen van de kriebelhoest kwam er ook geruststelling. Ik hoefde echt niet mijn hele dag letterlijk in te vullen. Als ik nog geen plannen heb tussen 13.00 en 15.00 uur, dan laat ik het leeg. Behalve dat ik wel de intentie neer zet voor die periode. Bijvoorbeeld de intentie van vrijheid. Na het invullen van de mindmap en struktuur gooi je ze in de prullenbak.
Maar het kan ook zijn dat juist het tegenovergestelde van de intentie zich eerst laat zien. De vrijheid zien terwijl ik me beperkt voel, beperkt door mijn gezin, beperkt door de struktuur van de school, de maatschappij, beperkt door (niet) aanwezige middelen. Juist door de vrijheid als intentie neer te zetten, komt de gevangenis die ik in het leven kan ervaren sterk naar boven. Dat kan heftig voelen, maar het klopt ook om eerst het gevangen zijn te zien, te voelen, te ervaren, voordat de vrijheid kan gaan stromen. Voor mij is het een proces, afwisselend gevangen voelen en weer vrij voelen. Stap voor stap steeds meer de vrijheid zien binnen de struktuur en beperkingen die er zijn.
Onderstaand filmpje is een mooi voorbeeld hoe onze ogen worden bedrogen. Een menselijk model wordt omgetoverd tot een barbiepop en is een voorbeeld wat je met photoshoppen kunt doen. Nu is zij wel een echte pop geworden, zo zien niet alle modellen in tijdschriften eruit. Ze laten meestal nog wel een menselijk tintje over, maar gephotoshopt wordt er wel. Waardoor er een beeld van mannen en vrouwen wordt geschetst die zogenaamd perfect zijn: geen puistjes, geen wallen onder de ogen, geen zwembandjes. De benen en armen voldoen aan de maat die perfect zou zijn, strakke billen, vrouwen zijn superslank, mannen gespierd.
De ogen krijgen op deze manier steeds een eenzijdige blik op de werkelijkheid. Een bril (dit telt ook voor lenzen) versterken dit bedrog nog eens. Want je ziet niet de werkelijkheid door het glas van de bril. Wat je ziet door het glas is scherp, waardoor het deel van het beeld dat je wazig ziet, er scherp uit gaat zien. Als je de bril of lenzen jarenlang draagt, ga je steeds meer geloven dat dit beeld de werkelijkheid is. Toen ik net begon met het afzetten van mijn bril, ging ik wandelen met twee vriendinnen. Het was mistig en ik zag niets. Ik zei hen dat ik niets zag. Zij waren niet brildragend, konden goed zien en vertelden mij dat zij ook niets zagen, want het is mistig. Dat was mijn eerste les in hoe mijn ogen al die jaren waren bedrogen. Want hiervoor, ook al was het mistig, ik zag toch scherp, dat deed mijn bril. Nu droeg ik geen bril en ontstond het gevoel dat ik niets zag. Dat was niet zo, ik zag hoe de wereld er uit ziet in de mist. Mistig!
Kleine details zien geven goed zicht. Het is opvallend hoe je steeds meer gaat zien, als je je richt op kleine details. Als ik bijvoorbeeld dichtbij een boom ga staan en naar de stam ga kijken door met mijn ogen over een klein stukje stam te bewegen, zie ik na een tijdje veel meer dan ik in het begin zag. Ik zie dan meer diepte, kleine beestjes kruipen die ik eerst niet zag, kleine plantjes die me in het begin niet waren opgevallen. De kleuren worden intenser, het beeld gaat leven.
De natuur zit vol inspiratie om naar kleine details te kijken. En je kunt jezelf ook gebruiken als oefenmateriaal. Kijk bijvoorbeeld eens naar je hand. Je handpalm die getekend is vol met lijnen. Begin dan eerst een stukje van je hand te bekijken, volg wat lijnen die je ziet, zonder dat je verspringt. Van links naar rechts, en weer terug. Verspring dan naar een volgende lijn en beweeg weer van links naar rechts. Wees verbaasd over wat je ziet.
Stilte heette het kaartje dat ik trok bij de workshop Yoga en Creativiteit van Esther Janssen. In haar studio 
Vervolgens kwam het beeld naar boven hoe er in mijn leven altijd lawaai om mij heen is. Ik zag het al voor me als een schilderij. Alle herrie aspecten in beeld: Mijn kinderen die ruzie maken met elkaar, auto's en brommers die langs me heen sjeezen terwijl ik op de fiets zit, het geluid van de televisie of de muziek die man en/of kinderen aan hebben gezet, de snelweg altijd aanwezig op de achtergrond, werkzaamheden met machines buiten enzovoort. En ik zittend boven op een berg, tussen al die herrie in, één en al rust. En ook bij dit beeld realiseerde ik me dat er in mij veel meer stilte is dan een aantal jaren terug. Niet dat ik altijd in die rust ben boven op een berg, want met regelmaat laat ik me meevoeren in de hectiek om me heen. Maar een deel van mij is dat wel. Ondanks de hectiek ervaar ik ook rust en stilte in mijzelf.
Ik nam mijn schilderij mee naar huis en had meteen een leuk idee voor een blog met mijn schilderij als illustratie. Maar toen ik thuis kwam en in mijn fietstas keek, was mijn Stilte verdwenen. Waarschijnlijk uit mijn fietstas gewaaid. Het was al laat en het was een lange fietstocht, dus terug op zoek was geen optie voor mij. Gelukkig zit de stilte in mijzelf, maar toch jammer van mijn illustratie. Daarvoor in de plaats een ander schilderij die voor mij ook rust en stilte uitstraalt.
Het was donker in de ruimte, tijdens de workshop Stilte en Duisternis van 
De avond was niet helemaal in stilte, we mochten wel wat praten en delen. Drie keer tien minuten gingen we helemaal in stilte zitten. Na de eerste stilte deden we een geleidde meditatie en staken we een kaarsje aan met onze intentie. Bij mij kwam de intentie 'Rust, Ruimte en alles doen op mijn eigen tempo' naar boven. Ik stak mijn kaarsje aan en trok daarbij een kaartje met de woorden Patience (geduld) erop. Daarna mocht ik nog delen wat me zo bezig hield. Vaak heb ik dan heelveel te delen, maar nu, na al die stilte was dat weggevallen. Ik had geen behoefte veel te delen, het was goed zoals het was.
In het donker zien is een ander soort zien, dan in het licht. Je gebruikt er ook andere cellen voor, namelijk de staafjes in het netvlies. Door in het donker te kijken, activeer je de staafjes. Iedereen kent wel het verschijnsel dat je eerst het idee hebt dat je niets ziet in het donker en je na een tijdje steeds meer gaat zien. Dan zijn de staafjes aan het werk. Ik merkte met de rasterbril op dat mijn staafjes veel meer de kans kregen om te gaan zien en dit gaf rust in mijn ogen en zicht.
We sloten de avond af met een intuïtieve tekening maken, met kaarslicht, waardoor we de kleurtjes niet goed konden zien. Een leuke verrassing voor de volgende dag. Ik tekende mijn gedachten, die er in de stilte steeds waren en mijn mee voeren van het een naar het ander. Ze kwamen en gingen, maar wel vanuit rust. Prettig en aangenaam, met af een toe een verstoring tussendoor over bezigheden die ik allemaal nog wilde gaan doen.
Door gaatjes kijken, waarom zou je dat doen? Dat is was je namelijk doet door een rasterbril. In een rasterbril zit een stuk zwart plastic met gaatjes erin. Het wonderlijke van de bril is dat je er beter door gaat zien. Of je nu moeite met dichtbij of ver weg kijken hebt, je zicht verbetert met de rasterbril. Uitzonderingen daargelaten. Want soms merken mensen geen verschil. De meesten zijn verwonderd als ze door de bril heen kijken en voelen direct ontspanning. Het meeste indruk op mij maakte een vrouw met -18, ze zette de rasterbril op en haar gezicht veranderde, er gleed spanning van haar gezicht en er kwam verwondering voor in de plaats. Het was niet zo dat ze perfect kon zien, zover corrigeert de rasterbril niet. Maar wel vele malen beter dan zonder de bril.
Ogen kunnen in een seconde tijd wel zes keer wisselen van refractie afwijking, het niet goed dichtbij of in de verte kunnen zien. Dit constateerde dr. Bates bij de vele patiënten die hij onderzocht met zijn retinoscoop. Er bestaan tegenwoordig meetapparaten die deze wisseling in afwijking kunnen meten. Ik hoorde van iemand die had een brilrecept daar stonden meerdere getallen op. De laagste meting was -2, de hoogste meting -4, daarvan werd het gemiddelde genomen, namelijk -3. Een meting is dus altijd een momentopname, afhankelijk ook van je conditie van dat moment. Ogen kunnen wisselen van afwijking, maar zodra ze door glazen met een correctie kijken doen ze dat niet meer. Je zet ze als het ware vast op -3.
Mij werd gevraagd een rasterbril uit te proberen van een nieuw merk, Clear Vision Hawaii. "Wat een mooie rasterbril", zei mijn zoontje toen ik hem op had. En het is inderdaad een mooie bril. Het is net of je een stoere zonnebril ophebt. De bril ziet er ook mooi en stevig uit. Zelf verkoop ik brillen van het merk Biotec tijdens mijn workshops. Hele fijne brillen. Echt een groot verschil met de vele goedkope brillen die ook op de markt zijn. De bril van Clear Vision Hawaii kijkt hetzelfde als de Biotec, allebei zijn ze kwalitatief goed. De Clear Vision is om te zien een mooiere bril en is ook steviger dan de biotec. Ik stop hem met gemak in mijn jaszak, zonder bang te zijn dat hij breekt. Bij mijn laatste workshop had ik een paar brillen van Clear Vision en ze vonden gretig aftrek.
Dat er een verbinding tussen de ogen en de lever bestaat heb ik de afgelopen weken goed gemerkt. Sinds ik veranderd ben met mijn voeding ben ik een hoop aan het ontgiften. En soms gaat het afvoeren van al dit gif niet helemaal goed, met andere woorden, dan krijg ik last van verstopping. Dit was een aantal weken terug het geval. Ik kon dit altijd goed opvangen met 
De oplossing daarvoor, een leverreiniging. Nu heb ik sinds januari zes leverreinigingen gedaan, de laatste was eind mei. Toen vond ik het genoeg. Ik dacht, ik reinig al veel met mijn voeding. Vitamine A bijvoorbeeld is het meest ontgiftende vitamine. En het is best wel intensief om te doen. Iemand zei dat zes reinigingen in zo'n korte tijd wel veel was. Dus ik liet het even rusten en dacht ik zie wel of ik er nog eentje ga doen.
Deze laatste leverreining leverde een hoop grotere galstenen op, van twee centimeter. Ik kon me voorstellen dat die de lever flink hadden verstopt. Voor mij ook een duidelijke boodschap dat het goed was dat ik de reiniging weer had gedaan en dat het goed is om er mee door te gaan. Gelukkig ben ik na de reiniging niet meer de halve dag van slag. Ik vind het wel prettig om me wat terug te trekken, maar lig niet meer uitgeteld op de bank. Het eiwit in mijn ooghoeken was direct minder geworden, ik kon weer naar de w.c., mijn buik was niet meer opgezwollen en mijn ogen voelde weer prettig aan. Ik kon weer helder en duidelijk zien. Best wel een opluchting, zo'n reiniging.
Als de ogen gesloten zijn, de oogzenuwen zijn geheel ontspannen en er komt absoluut geen licht door de ogen naar binnen, zien de ogen perfect zwart. Dit beschrijft dr. Bates in zijn boek 'Perfect sight without glasses'. Als je de ogen sluit en je handen over je ogen legt (palmeren) zou het zo moeten zijn dat je perfect zwart ziet. Want er komt geen licht meer bij de ogen. Maar meestal is dit niet zo. Zie je toch nog allerlei kleuren, of stipjes/streepjes wit, of zie je niet perfect zwart, maar grijs en/of bruintinten. Dit betekent dus dat de oogzenuwen niet in de perfecte staat van ontspanning zijn.
Voor de ogen is de duisternis net zo belangrijk als het licht. De ogen hebben daglicht nodig om te kunnen zien, maar ze hebben ook de duisternis nodig. Vaak komt het gevoel naar boven dat we niets zien, zodra het donker wordt. En dat de donkerte er niet mag zijn. Voor je het weet heeft iemand al weer het licht aangezet. Of staan de straten buiten volop in het licht van de straatlantaarns. Er is geen ontkomen aan, aan het licht. De duisternis wordt ons niet gegund, gunnen we onszelf niet.
Dus ben je plotseling in de duisternis, kan er een gevoel ontstaan dat je niets ziet. Geef je de staafjes de kans actief te worden, dan ga je op een andere manier kijken en zul je steeds meer gaan zien. Maar doe je direct het licht aan, dan gaan de kegeltjes weer aan het werk. En die werken al zo hard. Zo is deze periode van het jaar in de natuur een tijd van rust en ontspanning. Verschillende dieren doen hun winterslaap, de blaadjes zijn van de bomen gevallen en het is vroeg donker. In plaats van mee te gaan in dit natuurlijke ritme steken wij overal heelveel lichten aan, om vooral niet in het donker te zijn. In ons dagelijks leven zien we te weinig duisternis, waardoor de ogen en het hele visuele systeem niet tot rust en ontspanning kunnen komen.
Onze kerstvakantie en de kerst zelf stond in het teken van breien. Mijn dochter en nichtje hadden bij oma breien geleerd, ze waren bezig met een sjaal. De eerste week van de kerstvakantie brachten we met elkaar door in een huis in de bossen. Zij zaten regelmatig met elkaar op de bank te breien. Mijn andere dochter en nichtje wilden ook wel leren breien, dus mijn moeder kocht ook voor hen breinaalden en wol. En zo zaten ze met zijn vieren op de bank te breien. Eerste kerstdag was er visite en die breiden gezellig mee. Mijn zoontje wilde het ook leren, er waren nog wat breinaalden over, dus ook hij kon aan de slag. Alle vijf op de bank een sjaal aan het breien. 
Dit proces verloopt bij de één duidelijk sneller dan bij de andere. Mijn oudste dochter is inmiddels bijna klaar, een lange, brede sjaal. Heel netjes gebreid. Zij gaat er ook stug mee door. Die van mijn andere dochter gaat sinds we thuis zijn niet meer zo hard. Gisteren had ze weer twee pennen gebreid, maar ze is beduidend minder aan het breien dan in het huis in de bossen toen iedereen aan het breien was. Het breiwerk van mijn zoon ligt helemaal stil. Hij heeft nog wel de ambitie dat hij dit jaar een sjaal heeft, die je één keer om kunt slaan, i.p.v. twee keer. Dus hij heeft nog even de tijd.
Mijn oudste dochter wilde echt vanuit haarzelf leren breien. Ze ging zelf op pad om wol te kopen en samen met haar nichtje gingen ze in de trein naar opa en oma toe. Ze is twaalf jaar oud en heeft de rust en de motoriek om goed te breien. Mijn zoontje is zeven en ziet zijn zussen en nichtjes breien en wil dat dus ook. Het lukt hem goed, maar af en toe maakt hij steken, geen idee wat hij dan precies gedaan heeft. Zijn breiwerk bestaat niet uit van die mooie regelmatige golfjes, af en toe zit er een gat in of een averechtse steek tussendoor. Hij wil wel graag een sjaal, maar vindt het breien toch wel minder leuk als zijn grote zus.
Van alles kwam op mijn pad
Gluten zijn gevaarlijk voor de ogen, die conclusie trek ik na het lezen van het boek 
Onderzoekers weten al een tijd dat ontsteking de achterliggende oorzaak is van alle degeneratieve aandoeningen, inclusief alle hersenkwalen. Sinds kort komen ze erachter dat gluten, en ook een voedingspatroon met veel koolhydraten, behoren tot de belangrijkste veroorzakers van ontstekingsprocessen die tot in de hersenen reiken. Dat onze hersenen aangetast worden, weten we niet. Maag en darmproblemen zijn makkelijker vast te stellen door de symptomen zoals winderigheid, opgeblazen gevoel, pijn, verstopping, diarree, die doen zich vaak al in het beginstadium van een ziekte voor. Aangezien ogen een onderdeel is van de hersenen, zou het best eens zo kunnen zijn dat problemen met de ogen een symptoom in het beginstadium is van problemen in het hersengebied. Een link die tot nu toe nog niet gemaakt wordt, ook niet door dr. David Perlmutter.
Cholesterol is goed voor de ogen. De hersenen bestaan voor 70% uit vet en cholesterol. Een kwart van ons cholesterol bevindt zich in de hersenen, terwijl de hersenen zelf maar 2% van ons lichaamsgewicht uitmaken. Cholesterol heeft een slechte naam gekregen, er is veel kwaad gesproken over een te hoog cholesterol. Cholesterol rijk eten zou je aderen doen dicht slippen en de oorzaak zijn van hart en vaatziekten. Volgens de Amerikaanse neuroloog David Perlmutter, schrijver van 
Dierlijke vetten en eieren staan in slecht aanzien omdat ze je cholesterol zouden verhogen. Cholesterol is een witte, wasachtige stof, het is geen vet, maar een vorm van alcohol, lipide alcohol genoemd. Bij hogere diersoorten wordt het aangetroffen in alle cellen en het is met name veelvuldig aanwezig in hersen- en zenuwweefsel. Cholesterol is onder andere van belang voor de structuur van de cel, het is een voorloper van hormonen, het wordt gebruikt om galzuren en galzouten aan te maken en om zonlicht om te kunnen zetten in vitamines D. Je hersenen bestaan uit vet en cholesterol en hebben het nodig uit voeding om gezond te blijven. De angst voor vet is ongegrond en zelfs gevaarlijk.
Cholesterol kwam onder andere in slecht daglicht te staan door een studie uit 1950, onder leiding van dr. John Gofman. De theorie van het onderzoek was dat de cholesterol in het bloed ten grondslag ligt aan hartaandoeningen. Het experiment werd uitgevoerd op konijnen. Zij kregen cholesterolrijk voedsel en inderdaad kregen de konijnen blokkades in de aderen door dit voedsel. Maar konijnen zijn herbivoren, hun darmstelsel is gemaakt om plantaardige vezels te verteren. Dierlijk voedsel is vreemd voor een konijn en de blokkades wijzen eerder op een allergische reactie op dit voor hen onnatuurlijke voedsel. Ons lichaam floreert wanneer het 'goede vetten' krijgt en cholesterol is er daar een van. Op een overdaad aan koolhydraten doen we het niet zo goed, ook als ze glutenvrij, volkoren en zemelrijk zijn. Het menselijke lichaam heeft vrijwel geen behoefte aan koolhydraten. We kunnen op een minimale hoeveelheid overleven, die de lever zelf aan kan maken. Maar zonder vetten overleven we juist heel kort.
Vitamine A, D, E en K hebben vet nodig om door het lichaam opgenomen te kunnen worden. Gebrek aan deze belangrijke vitaminen door onvoldoende opname heeft hersenafwijkingen en andere aandoeningen tot gevolg. Zonder voldoende vitamine K is je bloed bijvoorbeeld niet in staat om te klonteren wanneer je wondjes hebt. Vitamine K helpt om de hersenen en het gezichtsvermogen gezond te houden. Vitamine A komen in zeer grote hoeveelheden voor op en achter het netvlies. Allerlei oogklachten zoals droge ogen, netvliesloslating en nachtblindheid hebben als oorzaak te weinig vitamine A.
“Vetrijke en koolhydraatarme voeding geven rust en ontspanning, alsmede een betere opname van belangrijke voedingsstoffen. Andersom geeft een vetarm en koolhydraatrijk voedingspatroon stress en onrust en een slechtere opname van voedingsstoffen,” aldus Mike Donkers, vertaler van het boek Fysieke degeneratie van Weston Price. Als je lichaam de juiste voedingsmiddelen binnen krijgt, komt het in balans en zullen de invloeden van buitenaf weinig tot geen stress veroorzaken.